Endüstri devrimi ile başlayan makine üretimine kadar olan çağda, insanoğlunun günlük yaşamı için gerekli olan ve insan için tasarlanan geleneksel ürünler el emeği ile üretiliyordu. Bu bakımdan genel olarak el emeği üretimler bir toplumun tarihini belirleyici bir unsur olabildiği gibi, yaşayış ve inançlarını, ekonomik ve toplumsal yapısını, topluma ait her türlü yaptırımları ve estetik anlayışı ortaya koyan ulusal kültür unsurlarıdır.50 Bu ürünler ister kişisel gereksinimi için, ister pazara yönelik üretim amaçlı olsun, üretimin ortak özelliği yapım tekniklerinin ve ortaya çıkan ürünlerin çok benzer oluşudur.51 Buna karşılık üretimde yoğun olarak makinelerin kullanılması, endüstri döneminin büyük gerçeğidir. O halde yapılacak şey, makineye insanı ve insansallığı katmaktır. Böylece insan, bir sanatçı, özgür bir tasarımcı kimliği ile endüstri üretimine katılır. Bu düşünceden hareketle 1919 yılında, Almanya'da, Weimar'da, mimar Walter Gropius'un öncülüğünde Bauhaus kurulur. Bu, sanat akademisi ile uygulamalı sanat okulunun bütünleşmesinden doğan, o güne kadar benzeri olmayan, özgün bir sanat eğitim kurumudur. Sanat akademilerinin estetik bir amaçla çalışmalarına karşılık, uygulamalı sanat okulları, dekoratif ve işlevsel ağırlıklı kurumlardır. Bauhaus, bu iki farklı amaçlı kurumu yeni bir değerler düzeyinde bütünleştirmek ister. Bu yeni değerler düzeyi, estetik olma ve işlevsel olma değerlerinin bütünlüğüdür... Bauhaus'un başlattığı bu devrim hareketi, çok kısa sürede klasik estetik kurallarını yıkarak onların yerine yaşama dayalı yeni bir estetik geliştirir. Bu yeni anlayışın temelinde endüstri ile sanatın ve faydalı ile güzelin bütünleştirilmesi yatmaktadır. Böyle bir anlayıştan "endüstri tasarım -teorisi" ortaya çıkar.52
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder